4 Toe ek dit sien, het ek gesê: “Los my uit! Moenie my probeer troos nie. Los my dat ek kan huil oor my volk se ondergang!”
5 Wat ’n dag van paniek en verwarring het die Here die Almagtige oor die Vallei van die Visioen gebring. Die mure van Jerusalem is afgebreek, die noodkrete van die mense eggo van die berge af.
6 Die boogskutters van Elam kom aangestorm op perde en strydwaens. Die soldate van Kir het reeds hulle swaarde en skilde gereed vir die geveg.
7 Juda se vrugbare vlaktes word oorstroom met strydwaens, die ruiters staan gereed voor Jerusalem se hekke.
8 Van hulle verdedigingslinies het daar niks oorgebly nie. Toe het julle skielik na julle wapens gaan soek in die magasyn.
9 Julle het gesien op hoeveel plekke die muur van die Dawidstad reeds deurgebreek is en besef dat julle die water in die onderste dam moet opgaar.
10 Julle het al die huise in Jerusalem bekyk en dié wat bouvallig was se materiaal gebruik om die muur weer te probeer herstel.