15 Защо се постлаха по земята твоите юнаци? Не устояха, защото Господ ги блъсна.
16 Умножи онези които се спъват: Даже падаха един върх друг; И говореха: Станете и да се върнем при людете си И в земята на рождението си От лицето на лютия нож.
17 Викаха там: Фараон Египетският цар е шум: Остави да мине времето му.
18 Жив съм аз, говори Царят На когото името е Господ на Силите, Непременно както е Тавор между горите, И както е Кармил при морето, така ще дойде той.
19 Дъщи която живееш в Египет, Приготви си потребните за плен; Защото Мемфис ще се погуби и запусти Щото да няма жител.
20 Египет е като юница прекрасна; Но гибелта иде, иде от север.
21 И самите му наемници са всред него като тлъсти юнци; Защото и те се върнаха, Побегнаха наедно: Не устояха, понеже денят на бедствието им дойде върх тях, Времето на посещението им.