2 Λέω στο Θεό: «Μη με καταδικάσεις!Δείξε μου, για ποιο πράγμα με κατηγορείς.
3 Υπάρχει λόγος να με βασανίζεις;Να ’χεις στην καταφρόνια το έργο που δημιούργησεςκαι να ευνοείς τα σχέδια των ασεβών;
4 Ανθρώπινα είν’ τα μάτια σου;Βλέπεις κι εσύ καθώς οι ανθρώποι βλέπουν;
5 Είν’ η ζωή σου σαν του ανθρώπου λιγοστή,τα χρόνια σου σαν τα δικά του χρόνια,
6 και ψάχνεις συνεχώςνα βρεις την ανομία μου,και ερευνάς ν’ ανακαλύψεις κάθε μου αμαρτία;
7 Αφού καλά το ξέρεις πως δεν είμαι ένοχοςκαι πως κανένας δεν μπορείαπό τα χέρια σου να με γλιτώσει.
8 »Τα χέρια τα δικά σου με σχημάτισανκαι μ’ έπλασαν·και τώρα αυτά τα ίδια σου τα χέριαζητάνε να με καταστρέψουν;