1 Κι ο Ελιού συνέχισε:
2 Νομίζεις πως είναι σωστό να θέλειςμπροστά στο Θεό να βγεις αθώος;
3 Και λες: «Τι θα ωφεληθώ, τι θα κερδίσω κι αν δεν αμαρτήσω;»
4 Λοιπόν, εγώ θα σου αποκριθώ,σ’ εσένα και στους φίλους σου μαζί σου:
5 Για πρόσεξε τον ουρανό και δες·βλέπεις πόσο τα σύννεφα βρίσκονταιπιο ψηλά από σένα!
6 Αν κάνεις αμαρτίες εσύ,σε τι το Θεό τον βλάπτεις;κι αν είναι πολλαπλές οι παραβάσεις σου,σ’ αυτόν κάνεις κακό;
7 Αν είσαι δίκαιος,σ’ εκείνον τι προσφέρεις;ή τι χρειάζεται να λάβει από τα χέρια σου;
8 Θνητούς ανθρώπους σαν εσένα βλάπτει η αμαρτία σου,κι αυτούς μονάχα το καλό που κάνεις ωφελεί.
9 Όταν καταπιέζονται, στενάζουν·ζητούν βοήθεια ενάντια στην τυραννία των ισχυρών.
10 Κανένας τους όμως δε στρέφεταιπρος το Θεό, το δημιουργό του,που ελπίδα δίνει σε ώρες σκοτεινές,
11 που μας χαρίζει γνώση περισσότερηαπό της γης τα ζώα·κι απ’ τα πουλιά μάς κάνει πιο σοφούς.
12 Φωνάζουμε για βοήθεια, μα ο Θεός δεν απαντάει,γιατ’ είμαστε αλαζόνες κι ασεβείς.
13 Φωνάζουν μάταια· ο Θεός δεν ακούει,ο Παντοδύναμος δεν δίνει προσοχή.
14 Κι εσύ, Ιώβ, λες πως δε βλέπεις το Θεό·μα κάνε υπομονή,αυτός γνωρίζει την υπόθεσή σου.
15 Αν τώρα ο θυμός του δεν ξέσπασε ακόμα τιμωρός,και δεν πολυπροσέχει τις ανοησίες σου,
16 είναι γιατί το στόμα σουτο ανοίγεις άσκεφτα, Ιώβ,και δίχως σύνεση λες λόγια, κι άλλα λόγια.