1 Τότε μίλησε ο Σωφάρ, ο Νααμαθίτης.
2 Αυτός ο χείμαρρος των λόγωνθα μείνει αναπάντητος;Όταν μιλάει κανείς πολύθα πει πως έχει δίκιο;
3 Λες πως οι φλυαρίες σουθα μας αποστομώσουν;Πώς μπορείς τάχα να χλευάζειςχωρίς επίπληξη καμιά;
4 Είπες ότι σωστά είναι τα λόγια σουκαι πως είσαι άμεμπτος ενώπιον του Θεού.
5 Αχ! Και να μίλαγε ο Θεός ο ίδιοςκαι ν’ άνοιγε τα χείλη τουγια να σου απαντήσει όπως σου πρέπει!
6 Για να σου φανερώσει της σοφίας τα μυστικάαυτά που είναι πολύ βαθιάγια τη δική μας γνώση.Τότε θα καταλάβαινεςπως παραβλέπει ο Θεός πολλά απ’ τ’ ανομήματά σου.
7 Θαρρείς ότι μπορείς τα βάθη να νοήσεις του Θεού,τα μυστικά να εξιχνιάσεις του Παντοδύναμου;
8 Είναι ψηλότερα κι από τον ουρανό·σαν τι μπορείς να κάνεις;Και πιο βαθιά από τον άδη·να μάθεις τι μπορείς;
9 Σ’ έκταση ξεπερνούν τη γη,κι είναι πλατύτερα, απ’ τη θάλασσα.
10 Αν ο Θεός περάσει και συλλάβει κάποιον,και τονε φέρει μπρος στο δικαστήριο,ποιος μπορεί να του αντισταθεί;
11 Εκείνος που καλά γνωρίζει τους πανούργουςδε θα μπορούσε να διακρίνει το δόλο τους;
12 Μα ο ανόητος, σοφός να γίνει δεν μπορεί·όπως δεν γίνεται ένα άγριο γαϊδουράκιήμερο να γεννηθεί.
13 Στρέψε, Ιώβ, την καρδιά σου στο Θεόκαι παρακλητικά σ’ αυτόντα χέρια σου άπλωσέ τα.
14 Πρώτα όμως απ’ την ανομία καθάρισ’ τακαι μην αφήσεις την αδικίαάλλο στο σπίτι σου να μένει.
15 Τότε χωρίς καμιά ενοχή θα τον κοιτάς στα μάτια το Θεό·θα είσαι ακλόνητοςκαι δίχως διόλου φόβο.
16 Τότε θα λησμονήσεις την ταλαιπωρία σου·θα ’ναι στη μνήμη σουόπως τα νερά,που κύλησαν και φύγαν.
17 Θα γίνει φωτεινότερη η ζωή σουκι από τη λάμψη του μεσημεριού,κι οι σκοτεινές της ώρες θα ’ναισαν τη λαμπρότητα του πρωινού.
18 Θα ζεις με ασφάλεια,με μια καινούρια ελπίδα·ακόμα και ταπεινωμένοςθα μπορείς ήσυχος να κοιμάσαι.
19 Θα πέφτεις για ν’ αναπαυτείςκαι δε θα ’ναι κανείς να σε τρομάξει·απεναντίας, την εύνοιά σου,πολλοί θα τη ζητούν.
20 Όμως οι ασεβείς θα κουραστούν,μάταια γυρεύοντας βοήθεια·η μόνη τους ελπίδα θα ’ναι ο θάνατος.