1 Αδύναμος και αβοήθητος γεννιέται ο άνθρωποςκαι λίγα χρόνια ζειγεμάτα στενοχώριες.
2 Σαν το λουλούδι ανθίζεικαι έπειτα μαραίνεται·φεύγει και χάνεται σαν τη σκιά.
3 Κι όλα αυτά Κύριε, εσύ, τα παρακολουθείς!Και με τραβάς σε δίκη να με κρίνεις!
4 Αλλά εσύ πρέπει να το ξέρειςπως ο άνθρωπος είν’ ακάθαρτος.Και πως τίποτα καθαρόδεν προέρχεται απ’ αυτόν.