2 Γιατί ο σοφός με λόγια κούφια αποκρίνεται;γιατί να λέει κουβέντες του αέρα;
3 Γιατί ν’ απολογείται με λόγια αταίριαστακαι μ’ ομιλίες ανώφελες;
4 Εσύ όπως πας υπονομεύεις την ευσέβειακαι κάθε στοχασμό ευλαβικό τον καταστρέφεις.
5 Τα λόγια σου τα υπαγορεύει η ανομία σουκι ας βρίσκεις τόσες πονηριέςτην αμαρτία σου ν’ αρνιέσαι.
6 Τα ίδια σου τα λόγια σε καταδικάζουν, όχι εγώ·κι όλα όσα μαρτυρούν τα χείλη σουεις βάρος σου είναι.
7 Μην είσαι τάχα εσύ ο πρώτος που γεννήθηκε;ή μήπως πλάστηκες εσύπρωτύτερα απ’ τα όρη;
8 Μην τάχα πήρες μέρος στου Θεού τη διάσκεψη;μην έλαβες σοφία να νιώθεις τα σχέδιά του;