1 Η ανάσα μου είναι δύσκολη·ζωή πια δε μ’ απόμεινε,ο τάφος μου με καρτερεί.
2 Ξέρω πως με περιστοιχίζουν χλευαστέςκι απ’ τις πικρίες που με ποτίζουν, ξαγρυπνάω.
3 Ζητάς μια εγγύηση, Θεέ;Γίνε εσύ ο εγγυητής μου.Ποιος άλλος θα δεχότανε για με να εγγυηθεί;
4 Αφού απ’ το νου τους έβγαλες τη φρόνησημην τους αφήσεις τώρα να θριαμβεύσουν.
5 Μη γίνεις σαν αυτόν που λέει η παροιμίαότι καλεί τους φίλους τουκαι τους μοιράζει δώρα,ενώ τα μάτια των παιδιών τουμε τη λαχτάρα μένουνε.
6 Έγινα ο περίγελως του κόσμου·εκείνος που τον φτύνουνε στο πρόσωπο.