4 Αφού απ’ το νου τους έβγαλες τη φρόνησημην τους αφήσεις τώρα να θριαμβεύσουν.
5 Μη γίνεις σαν αυτόν που λέει η παροιμίαότι καλεί τους φίλους τουκαι τους μοιράζει δώρα,ενώ τα μάτια των παιδιών τουμε τη λαχτάρα μένουνε.
6 Έγινα ο περίγελως του κόσμου·εκείνος που τον φτύνουνε στο πρόσωπο.
7 Από τη λύπη θόλωσαν τα μάτια μουκατάντησα σκιά του εαυτού μου.
8 Όσοι θαρρούν πως είναι δίκαιοι,μπροστά στη δυστυχία μου σκανδαλίζονται·κι όσοι πιστεύουνε πως είναι αθώοιαγανακτούν και πωρωμένο με θαρρούν.
9 Μα όποιος στ’ αλήθεια είναι δίκαιοςαπό των αλλονών τις κρίσεις δεν κλονίζεται·κι όποιος τα χέρια του έχει καθαράνιώθει η πεποίθησή του να στεριώνει.
10 Όσο για σας, ελάτε φίλοι μου,ελάτε πάλι όλοι κοντά μου.Ωστόσο εγώ ανάμεσά σας σοφό ούτ’ έναν δε θα βρω.