15 Βλέπει ο μοιχός πότε το σούρουπο θα ’ρθεί·κάλυμμα ρίχνει μπρος στο πρόσωπό τουκι έτσι νομίζει πως κανείς δε θα τον δει.
16 Τη νύχτα οι κλέφτες μπαίνουν μες στα σπίτιααλλά τη μέρα κρύβονταικαι τ’ αποφεύγουνε το φως.
17 Για όλους αυτούς η μέρα αρχίζειόταν νυχτώνεικαι το σκοτάδι τρόμο δεν τους προκαλεί.
18 Τους ασεβείς τους παίρνει το ποτάμι,καταραμένα είν’ τα χωράφια τους·στ’ αμπέλια τους δε θα γυρίσει πια κανείς.
19 Όπως το χιόνι ο καύσωνας το λιώνεικαι το ρουφάει η ξεραμένη γη,έτσι κι ο άδης καταπίνειαυτόν που αμάρτησε.
20 Τον λησμονάει ακόμα κι η ίδια του η μάνακαι γίνεται των σκουληκιών τροφή.Κανένας πια για κείνον δε μιλάει.Έτσι σαν δέντρο η αδικία έχει κοπεί.
21 Κι αυτά επειδή άσκημα φέρθηκε στις στείρεςκαι άφησε τις χήρες ανυπεράσπιστες.