18 Τους ασεβείς τους παίρνει το ποτάμι,καταραμένα είν’ τα χωράφια τους·στ’ αμπέλια τους δε θα γυρίσει πια κανείς.
19 Όπως το χιόνι ο καύσωνας το λιώνεικαι το ρουφάει η ξεραμένη γη,έτσι κι ο άδης καταπίνειαυτόν που αμάρτησε.
20 Τον λησμονάει ακόμα κι η ίδια του η μάνακαι γίνεται των σκουληκιών τροφή.Κανένας πια για κείνον δε μιλάει.Έτσι σαν δέντρο η αδικία έχει κοπεί.
21 Κι αυτά επειδή άσκημα φέρθηκε στις στείρεςκαι άφησε τις χήρες ανυπεράσπιστες.
22 Μα έχει ο Θεός τη δύναμητους ισχυρούς να τους σαρώνει·ορθώνεται κι εκείνοι χάνουνκάθε βεβαιότητα ζωής.
23 Κάποτε τους αφήνει να ζούνε σε ασφάλεια,κι ωστόσο παρακολουθούν τα μάτια τουτον τρόπο της ζωής τους.
24 Για λίγο υψώνονται, μα ύστερα πια τίποτα·μαραίνονται σαν τα κομμένα τ’ άνθη·πέφτουν στη γη σαν στάχυα που τα θέρισαν.