3 Ας ήταν να χαθεί η μέρα που γεννήθηκακι η νύχτα που είδετη στιγμή της σύλληψής μου!
4 Η μέρα εκείνη να γενεί σκοτάδι!Να μην τη θυμηθεί ποτέεκεί ψηλά ο Θεόςκαι ποτέ πια το φωςπάνω της να μη λάμψει.
5 Να τη διεκδικήσει πάλι το σκοτάδι·να τη σκεπάζουν μαύρα σύννεφακι η έκλειψη του ήλιου ας την τρομάζει.
6 Τη νύχτα εκείνη, το σκοτάδι να την καταπιεί·να μη λογαριαστείστου χρόνου τα μερόνυχταούτε μες στων μηνών τους αριθμούς.
7 Η νύχτα εκείνη ας μην είναι γόνιμηκι ας μην τη διαπεράσειχαρμόσυνη κραυγή.
8 Να την καταραστούν οι μάγοι που ’χουνε τη δύναμητις μέρες να τις καταριούνται,αυτοί που άφοβα μπορούννα ξεσηκώνουν τον Λεβιάθαν.
9 Ας μη λάμψουν τ’ αστέρια της αυγής τηςκι ας περιμένει μάταια το φως·ποτέ της να μη δει το γλυκοχάραμα.