20 ως το σημείο ν’ αηδιάζει το ψωμί,ακόμα και το πιο εκλεκτό του φαγητό.
21 Η σάρκα του λιώνει και χάνεται,μπορούν να μετρηθούν τα κόκαλά του·
22 κοντεύει να ’χει το ’να πόδι μες στον τάφο,λες κι η ζωή του παραδόθηκε στο θάνατο.
23 Ίσως τότε σταθεί στο πλάι του ένας άγγελος,ένας απ’ τους χιλιάδες του Θεού αγγέλους,που δείχνουνε στον άνθρωπο το χρέος του.
24 Κι ο άγγελος αυτός ίσως τον σπλαχνιστεί και πει:«Απάλλαξέ τον, μην τον αφήσειςνα κατέβει μες στον τάφο·τα λύτρα του πληρώθηκαν».
25 Τότε από σφρίγος νεανικό η σάρκα του τονώνεται,ξαναγυρνάει στης νιότης του τις μέρες.
26 Στο Θεό προσεύχεταικι εκείνος του αποκρίνεται·με χαρά στο Θεό παρουσιάζεται,το Θεό, που τον έχει και πάλι δεχτεί.