1 Ο Ιώβ απάντησε:
2 Αχ, να μπορούσε η οδύνη μου να ζυγιστείκι όλες μου οι συμφορές μαζίστη ζυγαριά να μπούνε!
3 Θα ’τανε πιο βαριές κι από της θάλασσας την άμμο·γι’ αυτό κι είναι τα λόγια μου απερίσκεπτα.
4 Του Παντοδύναμου τα βέλη υπάρχουν μέσα μουκαι το φαρμάκι τουςέχει το πνεύμα μου ταράξει·οι τρόμοι με περικυκλώνουν του Θεού.
5 Γαϊδούρι δεν φωνάζειπου ’χει τη χλόη δίπλα τουούτε μουγκρίζει ταύροςπλάι στο ξερό χορτάρι του.
6 Αλλά πώς το άνοστο κι’ ανάλατο φαΐνα φαγωθεί;Και σαν ποια να ’χει νοστιμιάτ’ ωμό του αυγού τ’ ασπράδι;
7 Καθώς τ’ αηδιαστικά ετούτα φαγητά,έτσι είναι και τα βάσανά μου αφόρητα.