1 Τάχα του ανθρώπου η ζωή πάνω στη γηδεν είναι μια υποχρεωτική θητεία;Οι μέρες του δεν είναι μέρες μισθωτού;
2 Ο δούλος λαχταρά λίγη σκιά,ο κάθε εργάτης το μισθό του περιμένει.
3 Έτσι κι εγώ μήνες και μήνεςπέρασα δίχως νόημα,νύχτες ατέλειωτεςγεμάτες πόνο.
4 Πλαγιάζω για να κοιμηθώ και σκέφτομαιπότε να σηκωθώ·κι η νύχτα δεν τελειώνει·ως την αυγή στριφογυρνάω άυπνος.
5 Σκουλήκια και κατάξερες πληγέςσκεπάζουνε το σώμα μου·το δέρμα μου σκίζεται και πυορροεί.
6 Οι μέρες μου τρέχουν πιο γρήγορακι απ’ τη σαΐτα του αργαλειού·φεύγουν και χάνονται χωρίς καμιά ελπίδα.
7 Θυμήσου, Κύριε, πως η ζωή μουείναι μονάχα μια πνοή,τα μάτια μου δεν πρόκειταινα ξαναδούν την ευτυχία.