4 Πλαγιάζω για να κοιμηθώ και σκέφτομαιπότε να σηκωθώ·κι η νύχτα δεν τελειώνει·ως την αυγή στριφογυρνάω άυπνος.
5 Σκουλήκια και κατάξερες πληγέςσκεπάζουνε το σώμα μου·το δέρμα μου σκίζεται και πυορροεί.
6 Οι μέρες μου τρέχουν πιο γρήγορακι απ’ τη σαΐτα του αργαλειού·φεύγουν και χάνονται χωρίς καμιά ελπίδα.
7 Θυμήσου, Κύριε, πως η ζωή μουείναι μονάχα μια πνοή,τα μάτια μου δεν πρόκειταινα ξαναδούν την ευτυχία.
8 Τα μάτια που με βλέπανε δε θα με ξαναδούν.τα μάτια σου θα με ζητούν,μα εγώ δε θα υπάρχω.
9 Όπως το σύννεφο σκορπάει και χάνεται,έτσι κι όποιος στον άδη κατεβαίνειδεν ανεβαίνει πια·
10 σπίτι του δεν ξανάρχεταικι ο τόπος του δεν τον αναγνωρίζει.