32 Davidek ihardetsi zion Abigaili:—Bedeinkatua Jauna, Israelen Jainkoa, zu gaur nire bidera bidali zaituelako!
33 Bedeinkatua zure zuhurtzia, bedeinkatua zeu ere, eragotzi egin baitidazu gaur odola isurtzea eta mendekua neure eskuz egitea.
34 Baina, ala Jauna, Israelen Jainkoa, zuri kalte egitea galarazi didana! Zu nire bidera bizkor etorri ez bazina, ez zen Nabalenean gizonezkorik bizirik geldituko egunsentirako.
35 Hartu zituen Davidek emakumeak ekarritakoak eta esan zion:—Igo bakean zeure etxera. Aditu dut zure ahotsa. Onartu dut zure eskaria.
36 Abigail Nabalengana itzuli zen. Egundoko afaria egiten ari zen hau bere etxean, errege-otordua adinakoa. Alai-alai zegoen Nabal eta arrunt mozkortua. Abigailek ez zion hitzik esan biharamun goiza arte;
37 argi-nabarrean, ordea, mozkorra joan zitzaionean, gertaturikoa jakinarazi zion Nabali. Bihotzekoak eman zion orduan Nabali, eta harria bezain gogor gelditu zen.
38 Hamar egun ingururen buruan, heriotzaz jo zuen Jaunak Nabal eta hil egin zen.