1 Orduan, Temango Elifazek esan zuen.
2 «Agian, ez da atsegina esango dizudana,baina ezin diet eutsi neure hitzei.
3 Zuk asko eta asko hezieta ahulak indartu izan dituzu;
4 estropezu egiten zuena zeure hitzez altxatueta okertutako belaunak zuzendu izan dituzu;
5 orain, zeuri tokatu zaizunean, adorea galtzen al duzu?Asaldatuta al zaude dena gainera datorkizulako?
6 Ez al zenuen Jainkoarengan zeure konfiantzaeta jokabide zintzoan zeure itxaropena?
7 «Gogoratzen al duzu errugabea inoiz galdu denik?Edo gizon zuzena suntsitua izan denik?
8 Gaiztakeria landu eta miseria erein dutenak,horiek ikusi ditut ereindakoaren uzta biltzen.
9 Jainkoaren arnasak hondatzen ditu,haren haserre-hatsak kontsumitzen.
10 Lehoiak bezala orroka eta purrustaka ibili arren,hortzak puskatzen dizkie Jainkoak;
11 zer janik ez duen lehoia bezala hiltzen diraeta beraien seme-alabak sakabanatzen.
12 «Mezu bat etorri zait isilpean,haren zurrumurrua entzun dut.
13 Gau-ikuskari kezkagarri bat izan nuenlozorroak gizakia hartzen duen garaian;
14 izuak dar-dar eragin zidan,ikara hezurretaraino sartu;
15 haizeak aurpegian jo ninduen,gorputzeko ilea tentearazi.
16 Zutik zegoen, ez nuen ezagutu;irudi bat bakarrik aurrean.Dena isilik. Gero, ahotsa entzun nuen:
17 “Jainkoa baino zuzenagoa izango ote da gizakia?Egilea bera baino garbiagoa izango ote?
18 Bere zerbitzariez ere erabat fidatzen ez bada,aingeruengan ere hutsegiteak aurkitzen baditu,
19 zer ez hautsaren gainean oinarritutakobuztinezko etxeetan bizi direnengan,harra bezain erraz zanpatuak izan litezkeenengan?
20 Goizetik iluntzera birrintzen dira,oharkabean betiko galtzen.
21 Biziaren lokarriak eteten zaizkieeta jakinduriarik lortu gabe hiltzen”.