42 Mulane padha rumantia, amarga kowe ora ngreti dina rawuhe Gustimu.
43 Nanging iki kawruhana: Saupama kang duwe omah iku ngreti wayahe tekane maling ing wayah bengi, mesthi banjur jaga-jaga, ora bakal aweh omahe dibabah.
44 Awit saka iku, kowe uga padha rumantia. amarga rawuhe Putraning Manungsa iku ing wayah kang ora koknyana.”
45 “Sapa ta abdi kang setya lan pinter, kang tinanggenah dening bandarane nglurahi para kalerehane, kapasrahan nyadhongi pangan marang wong-wong mau ing wektu kang katamtokake?
46 Rahayu abdi kang ketemu lagi nindakake kawajibane mau, nalika bandarane rawuh.
47 Satemene Aku pitutur marang kowe, abdi mau bakal dipasrahi rumeksa barang kagungane kabeh.
48 Nanging manawa abdi iku ala lan duwe gagasan ing sajroning atine mangkene: