37 Yen iya, kandhaa: iya, yen ora, kandhaa: ora. Saluwihe saka iku, asale saka pangawak dursila.”
38 “Kowe wus padha krungu pangandika mangkene: Mripat winales mripat, untu winales untu.
39 Nanging Aku pitutur marang kowe: Kowe aja nglawan marang wong kang gawe piala marang kowe, malah sapa kang nangani pipimu tengen, pipimu kiwa uga ulungna pisan.
40 Lan manawa ana wong kang arep prakaran karo kowe, sedyane ngepek klambimu, jubahmu pasrahna pisan.
41 Apadene manawa kowe dipeksa dikon ngiringake lakune wong samil, iringna nganti rong mil.
42 Yen ana wong njejaluk marang kowe, wenehana lan aja nulak wong kang arep utang marang kowe.”
43 “Kowe iya wus padha krungu pangandika: Sira tresnaa marang sapepadhanira lan sengita marang mungsuhira!