18 Sang Prabu Saul banjur ngandika marang Imam Ahia: “Klambine efod gawanen mrene!” Amarga ing wektu samana Imam Ahia kang nganggo efod ana ing antarane bangsa Israel.
19 Nanging nalika Sang Prabu Saul lagi wawan sabda karo imam iku, saya kisruh kaanane ing pakemahane bangsa Filisti, temah Sang Prabu Saul ngandika maneh marang imam iku: “Togna bae!”
20 Sang Prabu Saul lan sakehe wong kang ndherek panjenengane banjur padha ngumpul; bareng padha tekan ing papan paperangan, katon kabeh wong padha pedhang-pinedhang, ndadekake geger puyengan.
21 Apa maneh wong Ibrani kang wus lawas manggon amor karo bangsa Filisti sarta kang wus melu maju perang awor karo wadya-balane padha mbalik ngiloni para wong Israel, kang padha ndherek Sang Prabu Saul lan Pangeran Yonatan.
22 Malah, bareng sakehing wong Israel kang padha umpetan ing pagunungan Efraim krungu, yen bangsa Filisti padha keplayu, para wong iku padha manunggal ana ing paprangan.
23 Mangkono anggone Sang Yehuwah mitulungi wong Israel ing dina iku. Peperangan iku ngambra-ambra nganti ngliwati Bet-Awen.
24 Bareng wong Israel padha kesuk ing dina iku, Sang Prabu Saul dhawuh marang rakyat supaya ngucapake ipat-ipat, pangandikane: “Kenaa ing ipat-ipat wong kang mangan apa-apa sadurunge srengenge angslup lan sadurunge males ukum marang mungsuhku.” Mulane ora ana wong siji-sijia kang mangan apa-apa.