4 Pangeran Yonatan ngaturake bab kabecikane Dawud marang Sang Prabu Saul, ramane unjuke: “Sang Prabu sampun ngantos nandukaken piawon dhateng Dawud, ingkang abdi, amargi piyambakipun boten nandukaken piawon dhateng panjenengan dalem, malah punapa ingkang katindakaken punika rak sae sanget, tumrap panjenengan dalem.
5 Tiyang punika rak sampun ngetohaken nyawanipun lan sampun ngawonaken tiyang Filisti punika sarta Sang Yehuwah sampun paring kaunggulan dhateng tiyang Israel sadaya. Panjenengan dalem sampun nguningani lan suka ing galih margi saking punika. Kenging punapaa panjenengan dalem kok badhe nandukaken piawon dhateng rahipun tiyang ingkang resik, badhe mejahi Dawud tanpa sebab?”
6 Sang Prabu Saul karsa ndhahar ature Pangeran Yonatan, lan banjur asupaos: “Demi asmane Sang Yehuwah kang gesang, Dawud ora bakal dipateni.”
7 Pangeran Yonatan banjur ngaturi Dawud lan ngandikakake sakehing dhawuhe Sang Prabu. Pangeran Yonatan nuli nyowanake Sang Dawud marang ing ngarsane Sang Prabu Saul lan Sang Dawud banjur nindakake kawajiban kaya kang uwis-uwis.
8 Bareng ana perang maneh, Sang Dawud mengsah nglawan bangsa Filisti temah gawe kapitunane mungsuh akeh sarta padha keplayu saka ing paprangan.
9 Nanging roh ala kang saka Sang Yehuwah nyurupi Sang Prabu Saul, nalika Sang Prabu lenggah ana ing daleme, kalawan ngasta towok; lan Sang Dawud mbeneri nylempung.
10 Sang Prabu Saul sumedya nunjemake Sang Dawud ing tembok kalawan towoke, nanging Sang Dawud ngendhani panloronge Sang Prabu, temah mung ngenani tembok. Sawuse iku Sang Dawud banjur lolos lan bisa oncat ing bengi iku.