1 Sang Dawud diaturi pirsa mangkene: “Kauningana, tiyang Filisti mangsah perang nempuh kitha Kehila lan njarah pamipitanipun.”
2 Sang Dawud banjur neges marang Sang Yehuwah: “Punapa kawula prayoginipun ngawonaken bangsa Filisti punika?” Dhawuhe Sang Yehuwah marang Dawud: “Mangkata, bangsa Filisti iku asorna lan kutha Kehila luwarana!”
3 Nanging balane Sang Dawud matur marang panjenengane: “Kula aturi enget, wonten ing ngriki kemawon wonten ing Yehuda, kula sampun sami kuwatos, saya malih manawi kula sami dhateng Kehila, mapagaken barisanipun perang bangsa Filisti.”
4 Sang Dawud banjur neges maneh marang Sang Yehuwah, dene Sang Yehuwah paring wangsulan mangkene: “Samektaa, mangkata menyang Kehila, amarga Ingsun bakal masrahake wong Filisti marang ing tanganira.”
5 Sang Dawud banjur mangkat sabalane menyang Kehila, mangsah perang nglawan bangsa Filisti, rajakayane padha digiring sarta mungsuh digecak luwih dening banget. Mangkono anggone Sang Dawud ngluwari wong ing kutha Kehila.
6 Nalika Imam Abyatar bin Akhimelekh ngungsi marang Sang Dawud ing Kehila, mudhune nggawa efod.
7 Sang Prabu Saul diaturi pirsa, yen Sang Dawud wis mlebu ing kutha Kehila. Sang Prabu Saul nuli ngandika: “Gusti Allah wis masrahake Dawud ana ing tanganku, amarga mlebu ing kutha kang ana gapura lan ana slarake, iku ateges ngurung awake dhewe.”