10 Nanging manawa bangsa iku nglakoni apa kang ala ana ing ngarsaningSun lan ora ngrungokake marang dhawuhingSun, Ingsun dadine keduwung dene Ingsun bakal ndhatengake kauntungan kang Sunjanjekake marang bangsa iku.
11 Mulane sira ndhawuhana marang bangsa Yehuda lan wong isine kutha Yerusalem: Mangkene pangandikane Sang Yehuwah: Lah Ingsun iki lagi nyepakake bilai tumrap sira lan nggalih pangrantam nglawan marang sira. Becike sira padha mratobata kabeh, ninggala solah-tingkahira kang ala, sarta becikna lakunira lan panggawenira!
12 Ewadene celathune wong-wong iku: Ora ana gunane! Amarga aku arep padha tumindak manut rancanganku dhewe lan arep nuruti tekading atiku dhewe-dhewe kang ala.”
13 Marga saka iku pangandikane Sang Yehuwah mangkene:“Coba takokna ana ing antarane para bangsa:sapa kang tau krungu prakara kang kaya mangkene iki?Prawan ing Israel wus nglakoniprakara-prakara kang nistha banget!
14 Apa bisa kelakon salju putih arep ngalihsaka ing gunung parang Siryon?Mokal yen banyu ing gunung bakal asat,banyu kang seger lan mili!
15 Nanging umatingSun wus lali marang Ingsun,padha ngobong kurban kanggopara dewa kang tanpa guna,padha tiba kesandhung ana ing dalane dhewe-dhewe,yaiku dalan-dalane ing kuna-makuna,lan menggok ing dalan simpangan,yaiku dalan kang ora diwarata.
16 Padha gawe nagarane dadi nisthalan dadi cacadan ing salawase.Saben wong kang liwat padha eneglan gedheg-gedheg.