11 Nanging sawuse iku padha salin gagasan, banjur njupuk batur kang wus padha dimardikakake, padha dipeksa ngenger maneh, lanang lan wadon.
12 Banjur ana pangandikane Sang Yehuwah marang Nabi Yeremia, mangkene:
13 “Mangkene pangandikane Sang Yehuwah, Gusti Allahe Israel: Ingsun piyambak wus damel prajanjian kalawan para leluhurira, ing nalika padha Sunentasake saka ing tanah Mesir, saka ing tanah pangawulan, isine:
14 Ing sawuse pitung taun sira siji-sijine kudu mardikakake sadulure bangsa Ibrani kang wus padha ngedol awake marang sira; dheweke bakal padha ngenger nem taun suwene, nuli kudu kokluwari banjur dadi wong mardika. Nanging para leluhurira ora padha ngestokake lan nggatekake marang dhawuhingSun.
15 Ing dina iki sira wus padha mratobat lan nglakoni apa kang bener ana ing ngarsaningSun, amarga saben wong wus padha ngundhangake kamardikan marang sadulure lan sira wus prajanji ana ing ngarsaningSun ana ing padaleman, kang ing sadhuwure sinebut asmaningSun.
16 Nanging sira banjur padha salin gagasan lan njemberake asmaningSun: sira sawiji-wijine padha mbaleni bature lanang lan wadon, kang wis sira mardikakake miturut pepenginane, lan meksa para wong iku dadi baturira maneh.
17 Mulane pangandikane Sang Yehuwah mangkene: Sira ora padha ngestokake dhawuhingSun, kang supaya saben wong ngundhangake pangluwaran marang sapepadhane lan sadulure, mulane lah, Ingsun ngundhangake tumrap sira, -- mangkono pangandikane Sang Yehuwah --, kebebasan marang pedhang, pageblug lan pailan. Sira bakal Sundadekake kang njalari girise sakehing karajan ing bumi.