9 supados kula boten damel griya ingkang kula enggeni, boten gadhah kebon anggur, utawi pategilan sarta wiji,
10 nanging tetep sami manggen wonten ing kemah kemawon saha setya ngestokaken kados ingkang dados piwelingipun Eyang Yonadab, leluhur kula.
11 Nanging nalika Sang Prabu Nebukadnezar, ratu ing Babil nglurugi tanah punika, kula lajeng sami wicanten: Payo padha ngungsi menyang Yerusalem marga saka tekane wadya-bala ing Kasdim lan ing Aram iku! Makaten jalaranipun kula lajeng sami manggen wonten ing Yerusalem.”
12 Ing wektu iku Sang Yehuwah paring pangandika marang Nabi Yeremia, mangkene: “Pangandikane Sang Yehuwah, Gustining kang sarwa dumadi, Gusti Allahe Israel mangkene:
13 Mangkata lan tutura marang wong ing Yehuda lan wong isine kutha Yerusalem: Apa sira ora tampa piwulang yaiku ngrungokake pangandikaningSun?
14 Pancen, piwelinge Yonadab bin Rekhab iku isih diestokake, yaiku anggone dheweke meling marang tedhak turune, supaya aja ngombe anggur lan tumeka saprene wong iku padha ora ngombe anggur, amarga padha ngestokake marang piwelinge leluhure. Ingsun piyambak tansah ngandikani sira, nanging sira padha ora ngrungokake marang Ingsun.
15 Ingsun wus ngutus marani sira sakehe abdiningSun, yaiku para nabi, tanpa kendhat anggone mituturi: Padha mratobata saka tindak-tandukira kang ala, panggawenira owahana supaya becik, aja ngetutwuri allah liyane lan aja sujud nyembah marang iku, temah sira bakal tetep manggon ana ing tanah kang Sunparingake marang sira lan leluhurira. Nanging sira padha suthik nggatekake lan ngestokake marang Ingsun.