27 Sakehing sapine patenana,cikben mati kabeh disembeleh!Cilaka wong-wong iku, amarga wus tumeka ing mangsane,yaiku wektu anggone padha tampa paukuman.
28 Padha rungokna! Para wong kang keplayulan kang bisa oncat saka ing nagara Babil,padha teka lan ngabari ana ing Sion,bab piwalese Sang Yehuwah, Gusti Allah kita;piwales marga saka padalemane kang suci.
29 Klumpukna sakehing bala kang asikep gandhewa,sakehing bala-panahan, supaya nglawan Babil!Ngadegna kemah-kemah pangepungan,supaya aja ana kang bisa oncat!Walesen satimbang karo panggawene,trapna marang wong-wong iku kang plek karo kang dilakoni dhewe.Amarga tumindak murang tata ana ing ngarsane Sang Yehuwah, Kang Mahasuci, Gusti Allahe Israel.
30 Mulane para nom-nomane padha ambruk ana ing alun-alunelan sakehing prajurite padha bakal tinumpes ana ing kono, ing dina iku.-- Mangkono pangandikane Sang Yehuwah. --
31 He sira kang murang tata,lah Ingsun bakal nglawan sira,-- mangkono pangandikane Pangeran Yehuwah, Gustining sarwa dumadi --amarga wus tumeka ing wektunira Ingsun ngukum sira.
32 Si murang tata bakal kesandhung lan tibasarta ora ana kang nangekake maneh.Ingsun bakal nyumed geni ana ing kutha-kuthanekang bakal ngobong apa bae kang ana ing sakubenge.
33 Mangkene pangandikane Sang Yehuwah, Gustining sarwa dumadi: Wong Israel lan Yehuda padha bareng tinindhes. Sakehing wong kang nawan wong-wong iku, tetep anggone nahan, ora gelem ngluwari tawanane.