7 Padha dimangsa dening wong kang padha mrangguli nganti entek;lan para satrune padha ngucap:Aku padha ora luput!Amarga iku wus padha nglakoni dosamarang Sang Yehuwah papaning kabeneran,Sang Yehuwah, kang dadi pangarep-arepe para leluhure!
8 Padha lumayu saka ing laladan Babil,saka ing nagarane wong Kasdim!Metua! Dadia kaya wedhus-wedhus lanang,kang manggedheni pepanthane!
9 Amarga lah, Ingsun ngebahakelan nangekake bangsa golongangedhe saka ing tanah lor, supaya nglawan Babil.Wong-wong iku padha masang gelar kanggo nglawan mungsuhe,saka ing kono anggone mbedhah kutha.Panah-panahe kaya pahlawan kang begja,kang ora tau bali nglenthung.
10 Nagarane bangsa Kasdim bakal dadi jarahan,sakehe wong kang njarah-rayah bakal padha lega atine.-- Mangkono pangandikane Sang Yehuwah. --
11 He wong kang padha ngrayah bandhaningSun,sanadyan sira padha seneng-senenglan suka-parisuka,tuwin mencolot-mencolot kaya pedhet ana ing pangonan,sarta mbeker-mbeker kaya jaran lanang,
12 ewadene biyungira nandhang wirang bangetlan wong wadon kang nglairake sira klicutan!Lah, dheweke dadi kang buncit dhewe,ing antarane para bangsa,dadi pasamunan, dadi alas, lan pasuketan garing!
13 Marga saka bebendune Sang Yehuwah,nagara iku ora bakal didunungi manungsa maneh,dadi tanah garing babar pisan.Saben wong ngliwati Babil bakal kaget semu gumun,tuwin ngeses marga wewelak kang disandhang.