1 Ако ги зборувам човечките и ангелските јазици, а љубов немам - тогаш сум бронза што ѕвони, или кимвал што ѕвечи.
2 И ако имам дар за пророкување, и да ги знам сите тајни и сите знаења; и ако ја имам сета вера, така што да преместува и планини, а љубов немам - ништо не сум.
3 И ако го раздадам целиот свој имот, за да ги нахранам бедните; и ако го предадам своето тело, да биде изгорено, а љубов немам, ништо не ми ползува.
4 Љубовта долго трпи, љубовта е милостива, лубовта не завидува, не се фали, не се вообразува;
5 не се однесува непристојно, не го бара своето, не се раздразнува. Не држи сметка за зло;
6 не и се радува на неправдата, а и се радува на вистината;
7 сè премолчува, сè верува, на сè се надева, сè трпи.
8 Љубовта никогаш не престанува: А другите дарби : ако се пророштва - ќе се отстранат; јазици - ќе замолкнат; ако е знаење - ќе исчезне.
9 Зашто, делумно знаеме и делумно пророкуваме,
10 но кога ќе дојде совршеното, ќе се отстрани делумното.
11 Кога бев дете, зборував како дете, мислев како дете, расудував како дете. А кога станав маж, го отстранив детинското.
12 Зашто, сега гледаме како во огледало - нејасно; но тогаш: лице во лице. Сега знам делумно, но тогаш ќе сознам целосно, како што и јас бев самиот наполно познат.
13 А сега остануваат овие три: верата, надежта и љубовта, но љубовта е најголема од нив.