1 На шест дни пред Пасхата, Исус дојде во Витанија, каде беше Лазар, кого го воскресна од мртвите.
2 Таму Му приготвија вечера, и Марта послужуваше, а Лазар беше еден од оние кои со Него седеа покрај трпезата.
3 Тогаш Марија зеде литар миро, од чист и скапоцен нард, ги помаза Исусовите нозе и Му ги избриша нозете со својата коса; и куќата се наполни со мирис од мирото.
4 А Јуда Искариотски, еден од Неговите ученици, кој сакаше да Го предаде, рече:
5 ”Зошто мирово не е продадено за триста динарии, за да бидат раздадени на сиромасите?”
6 Тоа не го рече дека се грижеше за бедните, туку зашто беше крадец; кај него беше ковчежето и земаше од она, што пуштаа во него.
7 Но Исус рече: „Оставете ја! Нека го запази тоа за денот на Моето погребение.
8 Зашто сиромасите ги имате секогаш покрај себе, а Мене Ме немате секогаш.”
9 Многу Јудејци научија дека е таму, па дојдоа не само заради Исуса, туку да го видат и Лазара, кого го воскресна од мртвите.
10 Главните свештеници пак одлучија да го убијат и Лазара,
11 зашто многу Јудејци заминуваа заради него и веруваа во Исуса.
12 На другиот ден, множество народ, што беше дошол на празникот, кога чу дека Исус доаѓа во Ерусалим,
13 зеде палмини гранки и Му излезе во пресрет и викаше: „Осана! Благословен Кој доаѓа во Господовото име, Израелевиот Цар!”
14 А Исус најде осле, и седна на него, како што е напишано:
15 ”Не бој се, Сионова Ќерко! Еве, твојот Цар иде, седејќи на осле.”
16 Неговите ученици не го разбраа тоа отпрвин, но кога Исус се прослави, тогаш се сетија, дека тоа беше напишано за Него, и дека тоа Му Го сторија.
17 А народот, кој беше со Него, сведочеше дека Тој го повика Лазара од гробот и го воскресна од мртвите.
18 Заради тоа народот и Му излезе во пресрет, зашто чуја дека Тој го направи тоа чудо.
19 Фарисеите пак си рекоа меѓу себе: „Гледате дека не можете ништо; ете, светот тргна по Него.”
20 Меѓу поклониците, дојдени на празникот, имаше и некои Грци.
21 Тие му пристапија на Филипа, кој беше од Галилејска Витсаида, и го помолија, велејќи: „Господине, сакаме да Го видиме Исуса.
22 Филип отиде и му кажа на Андреја; потоа Андреј и Филип отидоа и Му кажаа на Исуса.
23 А Исус им одговори: „Дојде часот да се прослави Човечкиот Син.
24 Вистина, вистина ви велам, ако пченичното зрно не падне во земјата и не умре, останува само; а ако умре, донесува многу плод.
25 Кој го љуби својот живот, ќе го изгуби, а кој го мрази својот живот на овој свет - ќе го запази за вечен живот.
26 Ако некој Ми служи Мене - нека Ме следи; каде Сум Јас, таму ќе биде и Мојот слуга. Ако некој Ми служи Мене; Мојот Татко ќе го почитува него.”
27 Сега, Мојата душа е вознемирена, и што да кажам? Татко, избави Ме од овој час! - Но, заради тоа и дојдов до овој час!
28 Татко, прослави го Твоето име! Тогаш дојде глас од небото: „Го прославив и пак ќе го прославам.”
29 А народот, кој стоеше и го чу, рече: „Загрми!”- а други рекоа: „Ангел Му говори!”
30 Исус во одговор рече: „Овој глас не дојде заради Мене, туку заради вас.
31 Сега е судот на овој свет. Сега кнезот на светов ќе биде исфрлен надвор!
32 А Јас - кога ќе бидам издигнат од земјата - ќе ги привлечам сите кон Себе.”
33 Тоа го рече за да покаже со каква смрт ќе умре.
34 Тогаш народот Му одговори: „Ние чувме од Законот дека Христос останува вечно. Тогаш, како велиш Ти дека Човечкиот Син треба да биде издигнат? Кој е тој Човечки Син?”
35 Тогаш Исус им рече: „Уште малку време Светлината е меѓу вас! Одете додека имате светлина, за да не ве опфати темнината! Кој оди по темнина, не знае каде оди.
36 Додека ја имате Светлината, верувајте во Светлината, за да бидете синови на Светлината.” Исус го рече тоа, па отиде и се сокри од нив.
37 Иако направи толку чуда пред нив, не веруваа во Него,
38 за да се исполни словото, што го рече пророкот Исаија: „Господи, кој и поверува на нашата проповед? И кому му се откри Господовата рака?”
39 Затоа не можеа да веруваат, зашто Исаија уште рече: „
40 Им ги заслепи очите, и им ги скамени срцата; за да не гледаат со очите, за да не разбираат со срцето; и за да не се обратат - и да не ги излечам.”
41 Исаија го рече тоа, зашто ја виде Неговата слава и зборуваше за Него.
42 Сепак, мнозина од првенците поверуваа во Него, но заради фарисеите не исповедуваа јавно, за да не бидат исфрлени од синагогата;
43 зашто повеќе ја сакаа човечката слава, отколку Божјата слава.
44 А Исус извика и рече: „Кој верува во Мене, не верува во Мене, туку во Оној, Кој Ме пратил.
45 И кој Ме гледа Мене, Го гледа Оној, Кој Ме прати.
46 Јас - Светлината - дојдов во светот, та ниеден, кој верува во Мене, да не остане во темнина.
47 И ако некој ги чуе Моите зборови, а не ги пази - Јас нема да му судам: зашто не дојдов да му судам на светот, туку да го спасам светот.
48 Кој Ме отфрла Мене и не ги прима Моите зборови, има свој судија: Словото - што го изговорив - тоа ќе му суди во последниот ден.
49 Зашто Јас не зборував Сам од Себе, туку Мојот Татко, Кој Ме прати, Тој Ми даде заповед што да речам и што да зборувам.
50 И знам дека Неговата заповед е вечен живот. И така, што зборувам Јас; зборувам онака како што Ми зборуваше Мојот Татко.”