6 Ама Моите зборови и одредби, што им ги наложив на Своите слуги пророците, не ги стигнаа ли вашите татковци?” Тие се обратија и признаа: ‘Господ над Војските направи со нас како што намислил да направи според патиштата и нашите дела.’ „‘“
7 Во дваесет и четвртиот ден, на единаесеттиот месец, а тоа е месецот Сават, во втората Дариева година, Господовото слово му дојде на пророкот Захарија, синот Варахиин, синот Идов.
8 Имав видение ноќе. Ете, човек јава на жолтоцрвеникав коњ меѓу миртови дрва што имаат длабоки корења, а зад него лисести коњи, костенливи и бели.
9 Прашав: „Кои се овие мој господару?” Ангелот кој зборуваше со мене ми рече: „Јас ќе ти покажам кои се.”
10 Човекот кој стоеше меѓу миртовите дрва одговори: „Ова се оние кои ги испрати Господ за да ја обиколуваат земјата.”
11 Тие му се обратија на Господовиот ангел, кој стоеше меѓу миртовите дрва и рекоа: „Ја обиколуваме земјата, и ете: сета земја почива и мирува.”
12 Тогаш Господовиот ангел проговори и рече: „Господи над Воинствата, кога веќе еднаш ќе им се смилуваш на Ерусалим и на јудејските градови, на кои веќе седумдесет години им се гневиш луто?”