11 ท่านเห็นคำเล้าโลมของพระเจ้าเป็นของเล็กน้อยไปหรือคือถ้อยคำที่พูดกับท่านอย่างสุภาพนั้น
12 เหตุไฉนท่านจึงปล่อยตัวไปตามใจทำไมตาของท่านจึงลุกเป็นไฟ
13 คือที่ท่านหันจิตใจของท่านต่อสู้พระเจ้าและให้ถ้อยคำอย่างนี้ออกจากปากของท่าน
14 มนุษย์เป็นอะไรเล่า เขาจึงจะสะอาดได้หรือเขาผู้เกิดมาโดยผู้หญิงเป็นอะไร เขาจึงชอบธรรมได้
15 ดูเถิด พระเจ้ามิได้ทรงวางใจในเทพเจ้าของพระองค์เออ ในสายพระเนตรของพระองค์ ฟ้าสวรรค์ก็ไม่สะอาด
16 ผู้ที่น่าเกลียดน่าชังและเสื่อมทรามผู้ดื่มความผิดบาปเหมือนดื่มน้ำจะสะอาดน้อยยิ่งกว่านั้นเท่าใด
17 “ฟังข้าซิ ข้าจะแสดงแก่ท่านสิ่งใดที่ข้าได้เห็น ข้าจะกล่าว