1 แล้วโยบตอบว่า
2 “คำร้องทุกข์ของข้าก็ขมขื่นในวันนี้ด้วยมือของข้าก็หนัก เพราะการร้องครางของข้า
3 โอ ข้าอยากทราบว่าจะพบพระองค์ได้ที่ไหนเพื่อข้าจะมาถึงพระที่นั่งของพระองค์
4 ข้าจะยื่นคดีของข้าต่อพระพักตร์พระองค์และบรรจุข้อโต้แย้งให้เต็มปากข้า
5 ข้าจะทราบว่า พระองค์จะตอบข้าว่ากระไรและเข้าใจสิ่งที่พระองค์จะตรัสกับข้า
6 พระองค์จะทรงโต้แย้งกับข้าด้วยฤทธานุภาพ อันยิ่งใหญ่ของพระองค์หรือเปล่าน่ะ พระองค์จะทรงฟังข้า
7 ณ ที่นั่นคนเที่ยงธรรมจะสู้ความกับพระองค์ได้และข้าจะรับการช่วยกู้ให้พ้นจากผู้พิพากษา ของข้าเป็นนิตย์
8 ดูเถิด ข้าเดินไปข้างหน้า แต่พระองค์มิได้ทรงสถิตที่นั่นและข้างหลัง แต่ข้าก็ไม่สังเกตเห็นพระองค์
9 ข้างซ้ายมือที่พระองค์ทรงกระทำกิจ ข้าก็ไม่เห็นพระองค์ข้างขวามือพระองค์ทรงซ่อนอยู่ ข้าหาพระองค์ไม่พบ
10 ด้วยว่าพระองค์ทรงทราบทางที่ข้าไปเมื่อพระองค์ทรงทดสอบข้าแล้ว ข้าก็จะเป็นอย่างทองคำ
11 เท้าของข้าติดรอยพระบาทของพระองค์แน่นข้าตามมรรคาของพระองค์ และมิได้หันไปข้างๆเลย
12 ข้ามิได้พรากไปจากพระบัญญัติแห่งริม พระโอษฐ์ของพระองค์ข้าตีราคาพระวจนะแห่งพระโอษฐ์ของพระองค์ สูงกว่าเจตนาของข้า
13 แต่พระองค์ทรงผันแปรมิได้ และผู้ใดจะหันพระองค์ได้พระองค์มีพระประสงค์สิ่งใด พระองค์ก็ทรงกระทำสิ่งนั้น
14 เพราะว่าพระองค์จะทรงกระทำสิ่งที่พระองค์ทรง กำหนดให้ข้านั้นครบถ้วนและสิ่งอย่างนั้นเป็นอันมากอยู่ในพระดำริของพระองค์
15 เพราะฉะนั้นข้าจึงสะทกสะท้านต่อพระพักตร์พระองค์เมื่อข้าตรึกตรอง ข้าก็ครั่นคร้ามต่อพระองค์
16 พระองค์ทรงกระทำให้ใจของข้าอ่อนเปลี้ยองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ได้กระทำให้ข้าสะทกสะท้าน
17 เพราะข้ามิได้ถูกตัดขาดจากความมืดและพระองค์มิได้ทรงปิดความมืดทึบไว้จากหน้าข้า