1 แล้วโยบตอบว่า
2 “ขอฟังถ้อยคำของข้าอย่างระมัดระวังและให้คำนี้ปลอบใจท่าน
3 ขออดทนหน่อยและข้าจะพูดและเมื่อข้าพูดแล้ว ก็เยาะต่อไปเถอะ
4 ส่วนข้านี้ จะต่อว่ามนุษย์หรือทำไมข้าจึงไม่ควรหุนหัน
5 มองดูข้าซี และจงตกตะลึงเถิดและท่านจงเอามือปิดปากของท่าน
6 เมื่อข้าระลึกถึงเรื่องที่ข้าจะพูดนี้ ข้าก็ตระหนกตกใจและความสั่นสะท้านก็จับเนื้อของข้า
7 ทำไมคนอธรรมจึงมีชีวิตอยู่เออ จนถึงแก่ และเจริญมีกำลังมากขึ้น
8 ลูกหลานของเขาก็ตั้งมั่นคงอยู่ต่อหน้าเขาและเชื้อสายของเขาก็อยู่ต่อหน้าต่อตาเขา
9 เรือนของเขาทั้งหลายก็ปลอดภัยอยู่เย็นเป็นสุขและไม้เรียวของพระเจ้าก็ไม่อยู่บนเขา
10 วัวผู้ของเขาเกิดพันธุ์ไม่มีขาดวัวเมียของเขาตกลูก และไม่มีแท้ง
11 เขาส่งเด็กๆออกไปอยู่อย่างฝูงแพะแกะและลูกหลานเล็กของเขาก็เต้นรำ
12 เขาร้องเพลงประสานเสียงรำมะนาและพิณเขาคู่และเปรมปรีดิ์ตามเสียงปี่
13 ตลอดวันเวลาของเขา เขาก็เจริญและเขาลงไปที่แดนคนตายในพริบตาเดียว
14 เขาทูลพระเจ้าว่า ‘ขอจากเราไปเสียเพราะเราไม่ปรารถนาความรู้ในทางของท่าน
15 องค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์คืออะไร ที่เราจะต้องปรนนิบัติเขาถ้าเราอธิษฐานต่อเขา เราจะได้ประโยชน์อะไร’
16 ดูเถิด ความจำเริญของเขาทั้งหลายไม่อยู่ ในกำมือของเขาหรือคำปรึกษาของคนอธรรมอยู่ห่างไกลจากข้า
17 “ตะเกียงของคนอธรรมดับบ่อยเท่าใดความยากลำบากมาเหนือเขาบ่อยเท่าใดพระเจ้าทรงแจกจ่ายความเจ็บปวดด้วยพระพิโรธบ่อยเท่าใด
18 เขาเป็นเหมือนฟางข้าวหน้าลมและเป็นเหมือนแกลบที่พายุพัดไปบ่อยเท่าใด
19 ท่านว่า ‘พระเจ้าทรงสะสมความบาปชั่วของเขาไว้ให้ลูกหลานของเขา’ขอพระองค์ทรงตอบแทนแก่เขาทั้งหลายเองเพื่อเขาทั้งหลายจะได้ทราบ
20 ขอให้นัยน์ตาของเขาเห็นความพินาศของเขาและให้เขาดื่มพระพิโรธขององค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์
21 เพราะเขาสนใจอะไรในเรื่องวงศ์วานที่ตามเขามาเมื่อจำนวนเดือนของเขาถูกตัดขาดเสียแล้ว
22 มีผู้ใดจะสอนพระเจ้าได้หรือเมื่อพระองค์ทรงพิพากษาเทวชีพ
23 คนหนึ่งตายเมื่อยังแข็งแรงเต็มที่สบายและปลอดภัยทั้งสิ้น
24 ถังกายของเขาเต็มด้วยน้ำนมและมันกระดูกของเขาก็ชุ่ม
25 อีกคนหนึ่งตายด้วยใจขมขื่นไม่เคยได้ชิมของดี
26 เขาทั้งสองนอนลงในผงคลีดินเหมือนกันและตัวหนอนก็คลุมเขาทั้งสองไว้
27 “ดูเถิด ข้ารู้ความคิดของท่านและอุบายของท่านที่จะทำผิดต่อข้า
28 เพราะท่านว่า ‘วังของเจ้านายอยู่ที่ไหนเต็นท์ซึ่งคนอธรรมอาศัยนั้นอยู่ที่ไหน’
29 ท่านมิได้ถามนักท่องเที่ยวและท่านไม่ได้รับสักขีพยานของเขาหรือ
30 ว่าในคราวที่เกิดภัยพิบัตินั้นคนอธรรมมักรอดได้และเขาได้รับการช่วยเหลือให้พ้นในวันแห่งพระพิโรธ
31 ใครแจ้งวิธีการของเขาให้เขาฟังและผู้ใดสนองเขาในสิ่งที่เขาได้กระทำ
32 และเมื่อคนหามเขาไปยังหลุมศพก็มียามเฝ้าที่อุโมงค์
33 สำหรับเขาก้อนดินที่หุบเขาก็เบาสบายคนทั้งปวงก็ตามเขาไปและคนที่ไปข้างหน้าก็นับไม่ถ้วน
34 แล้วทำไมท่านจะมาเล้าโลมใจข้าด้วยสิ่งว่างเปล่าคำตอบของท่านไม่มีอะไรเหลือแล้ว นอกจากหลอกลวง”