1 จิตวิญญาณของข้าได้แตกดับ วันเวลาของข้าก็จบลงหลุมฝังศพพร้อมสำหรับข้าแล้ว
2 แน่ละ คนมักเยาะเย้ยก็อยู่รอบข้านี่เองและตาของข้าก็จ้องอยู่ที่การยั่วเย้าของเขา
3 “โปรดทรงวางประกันไว้สำหรับข้าพระองค์กับพระองค์ใครอยู่ที่นั่นที่จะให้ประกันสำหรับข้าพระองค์ได้
4 เพราะพระองค์ทรงปิดใจของเขาทั้งหลายไว้จาก ความเข้าใจฉะนั้นพระองค์จะไม่ทรงหนุนเขา
5 ผู้ที่ปรักปรำเพื่อนของเขาเพื่อจะได้ส่วนแบ่งนัยน์ตาของลูกหลานของเขามัวมืดไป
6 “พระองค์ทรงกระทำให้ข้าเป็นขี้ปากของชนชาติทั้งหลายและเขาถ่มน้ำลายรดหน้าของข้า
7 นัยน์ตาของข้าได้มืดมัวไปด้วยความโศกสลดและอวัยวะทั้งสิ้นของข้าก็เหมือนกับเงา
8 คนเที่ยงธรรมก็จะตกตะลึงด้วยเรื่องนี้และคนไร้ผิดก็จะเร้าตัวขึ้นปรักปรำคนอธรรม
9 คนชอบธรรมยังจะยึดมั่นอยู่กับทางของเขาและผู้ที่มีมือสะอาดก็จะแข็งแรงยิ่งขึ้นๆ
10 แต่ท่าน ท่านทุกคนมาอีกซีข้าจะไม่พบคนที่มีปัญญาในพวกท่าน
11 วันของข้าก็ผ่านพ้นไป แผนงานของข้าก็แตกหักคือความคิดในใจของข้านั้น
12 เขาเหล่านั้นทำกลางคืนให้เป็นกลางวันความสว่างนั้นก็ใกล้เป็นความมืด
13 ถ้าข้าจะมองแดนคนตายให้เป็นบ้านของข้าถ้าข้าจะกางที่นอนออกในความมืด
14 ถ้าข้าพูดกับปากแดนคนตายว่า ‘เจ้าเป็นพ่อของข้า’และพูดกับหนอนว่า ‘แม่ของข้า’ และ ‘พี่สาวของข้า’
15 แล้วก็ความหวังของข้าอยู่ที่ไหนเล่าส่วนความหวังของข้านั้นใครจะเห็นได้
16 ความหวังนั้นจะลงไปที่ดาลประตูแดนคนตายเราจะลงไปด้วยกันในผงคลีดิน