11 ผู้ทรงสอนเรามากกว่าสอนสัตว์แห่งแผ่นดินโลกและทรงกระทำให้เราฉลาดกว่านกในฟ้าอากาศ’
12 เขาร้องทุกข์ ณ ที่นั่น แต่พระองค์มิได้ทรงตอบเหตุความเย่อหยิ่งของคนชั่ว
13 แน่ละ พระเจ้ามิได้ฟังเสียงลมๆแล้งๆและองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ก็มิได้ทรงนับถือเสียงนั้น
14 จะยิ่งน้อยกว่านั้นสักเท่าใด เมื่อท่านว่า ท่านไม่เห็นพระองค์และเมื่อว่า คดีนั้นก็อยู่ต่อพระพักตร์พระองค์ และท่านคอยพระองค์อยู่
15 บัดนี้ เพราะพระพิโรธของพระองค์มิได้ลงโทษและพระองค์มิได้สนพระทัย การละเมิดเสียมากมาย
16 เพราะฉะนั้น โยบจึงอ้าปากพูดคำลมๆแล้งๆและทวีคำพูดโดยปราศจากความรู้”