19 “เจ้าให้พลังแก่ม้าหรือเจ้าเอาขนห่มคอของมันหรือ
20 เจ้าทำให้มันกระโดดอย่างตั๊กแตนหรือเสียงหายใจอันดังของมันน่าสะพรึงกลัว
21 มันตะกุยไปในหุบเขา และเต้นโลดด้วยกำลังของมันมันออกไปปะทะคนถืออาวุธ
22 มันหัวเราะเยาะความกลัว และไม่ถอยหนีมันไม่หันกลับหนีดาบ
23 แล่งธนูกวัดแกว่งกระทบมันหอกใหญ่ที่แวบวาบและหอกซัดกระแทกมัน
24 มันโกยดินด้วยความดุร้ายและเดือดดาลพอได้ยินเสียงเขาสัตว์ มันยืนนิ่งอยู่ต่อไปไม่ได้
25 เมื่อเป่าเขาสัตว์ขึ้น มันร้อง ‘ฮีแฮ่’มันได้กลิ่นสงครามแต่ไกลทั้งเสียงตะโกนของผู้บังคับบัญชาและเสียงโห่ร้อง