7 “เพราะสำหรับต้นไม้ก็มีความหวังถ้ามันถูกตัดลง มันก็แตกหน่ออีกและหน่ออ่อนของมันจะไม่หยุดยั้ง
8 ถึงรากของมันจะแก่อยู่ในดินและตอของมันจะตายอยู่ในผงคลีดิน
9 แต่พอได้กลิ่นไอของน้ำ มันจะงอกและแตกกิ่งออกเหมือนต้นไม้อ่อน
10 แต่มนุษย์ตาย และล้มพังพาบเออ มนุษย์สิ้นลมหายใจและเขาอยู่ที่ไหนเล่า
11 น้ำขาดจากทะเลสาบไปและแม่น้ำก็เหือดและแห้งไปฉันใด
12 ฉันนั้นแหละ มนุษย์ก็นอนลงและไม่ลุกขึ้นอีกจนท้องฟ้าไม่มีอีก เขาก็ไม่ตื่นขึ้นและปลุกเขาก็ไม่ได้
13 โอ หากพระองค์ทรงซ่อนข้าพระองค์ไว้ใน แดนคนตายก็จะดีใคร่จะให้พระองค์ทรงปกปิดข้าพระองค์ไว้จน พระพิโรธพระองค์พ้นไปใคร่จะให้พระองค์ทรงกำหนดเวลาให้ข้าพระองค์ และทรงระลึกถึงข้าพระองค์