2 “ข้าเคยได้ยินเรื่องอย่างนี้มามากแล้วท่านทุกคนเป็นผู้เล้าโลมที่กวนใจ
3 คำลมๆแล้งๆจะจบสิ้นเมื่อไรหนอท่านเป็นอะไรไปท่านจึงตอบอย่างนี้
4 ข้าก็พูดอย่างท่านทั้งหลายพูดได้เหมือนกันถ้าจิตใจท่านอยู่ในที่ของจิตใจข้าข้าร้อยกรองถ้อยคำต่อสู้ท่านทั้งหลายได้และสั่นศีรษะของข้าเย้ยท่าน
5 ข้าจะหนุนกำลังของท่านทั้งหลาย ด้วยปากของข้าก็ได้และเครื่องบรรเทาทุกข์แห่งริมฝีปากของข้าจะระงับความเจ็บปวดของท่านก็ได้ด้วย
6 “ถ้าข้าพูด ความเจ็บปวดของข้าก็ไม่ระงับและถ้าข้านิ่งไว้ จะบรรเทาไปสักเท่าใด
7 แต่นี่แหละ เดี๋ยวนี้พระเจ้าทรงให้ข้าเหนื่อยยากพระองค์ทรงกระทำให้พรรคพวกทั้งสิ้นของข้าเริศร้าง
8 และพระองค์ได้ให้ข้าหดหู่ลงซึ่งสภาพนี้เป็นพยานปรักปรำข้าและความผ่ายผอมของข้าลุกขึ้นปรักปรำข้ามันเป็นพยานใส่หน้าข้า