2 “เพราะฉะนั้นความคิดของข้าตอบข้าเหตุด้วยอารมณ์ภายในข้า
3 ข้าต้องฟังคำติเตียนที่สบประมาทและท่านตอบข้าอย่างลมๆแล้งๆ ปราศจากความเข้าใจ
4 ตั้งแต่ดึกดำบรรพ์มาตั้งแต่มนุษย์ถูกวางไว้บนแผ่นดินโลกท่านไม่ทราบหรือว่า
5 เสียงไชโยของคนอธรรมนั้นสั้นและความชื่นบานของคนที่ไม่นับถือพระเจ้านั้นเป็นแต่ครู่เดียว
6 แม้ความสูงของเขาเด่นขึ้นไปถึงฟ้าสวรรค์และศีรษะของเขาไปถึงหมู่เมฆ
7 เขาจะพินาศเป็นนิตย์อย่างอุจจาระของเขาเองบรรดาคนที่เคยเห็นเขา จะพูดว่า ‘เขาอยู่ที่ไหน’
8 เขาจะบินไปเสียเหมือนความฝันและจะไม่มีใครพบอีกเขาจะถูกไล่ไปเสียอย่างนิมิต ในกลางคืน