17 “ตะเกียงของคนอธรรมดับบ่อยเท่าใดความยากลำบากมาเหนือเขาบ่อยเท่าใดพระเจ้าทรงแจกจ่ายความเจ็บปวดด้วยพระพิโรธบ่อยเท่าใด
18 เขาเป็นเหมือนฟางข้าวหน้าลมและเป็นเหมือนแกลบที่พายุพัดไปบ่อยเท่าใด
19 ท่านว่า ‘พระเจ้าทรงสะสมความบาปชั่วของเขาไว้ให้ลูกหลานของเขา’ขอพระองค์ทรงตอบแทนแก่เขาทั้งหลายเองเพื่อเขาทั้งหลายจะได้ทราบ
20 ขอให้นัยน์ตาของเขาเห็นความพินาศของเขาและให้เขาดื่มพระพิโรธขององค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์
21 เพราะเขาสนใจอะไรในเรื่องวงศ์วานที่ตามเขามาเมื่อจำนวนเดือนของเขาถูกตัดขาดเสียแล้ว
22 มีผู้ใดจะสอนพระเจ้าได้หรือเมื่อพระองค์ทรงพิพากษาเทวชีพ
23 คนหนึ่งตายเมื่อยังแข็งแรงเต็มที่สบายและปลอดภัยทั้งสิ้น