17 เพราะความมืดทึบเป็นเหมือนเวลาเช้าแก่เขาทุกคนเพราะเขาคุ้นเคยกับความสยดสยองของความมืดทึบ
18 “เขาลอยละลิ่วไปบนผิวน้ำส่วนแบ่งของเขาถูกสาปในแผ่นดินเขาไม่หันหน้าไปสู่สวนองุ่นของเขา
19 ความแห้งแล้งและความร้อนฉวยเอาน้ำหิมะไปฉันใดแดนคนตายก็ฉวยเอาผู้กระทำบาปไปฉันนั้น
20 ครรภ์จะลืมเขาตัวหนอนจะกินเขาอย่างอร่อยไม่มีใครจำชื่อเขาได้ต่อไปความอธรรมจึงหักลงเหมือนต้นไม้
21 “เขารีดเอาจากหญิงหมันที่ไม่มีลูกและไม่ทำดีอะไรให้แก่หญิงม่าย
22 พระเจ้ายังทรงธำรงชีวิตของคนมี กำลังด้วยฤทธานุภาพของพระองค์แม้เขาสิ้นหวังในชีวิต เขาก็ลุกขึ้นได้
23 พระองค์ประทานความปลอดภัยให้เขา และเขาก็พึ่งอยู่และพระเนตรของพระองค์อยู่บนหนทางของเขา