11 “ทำไมข้าไม่ตายเสียแต่กำเนิด ทำไมข้าไม่ขาดใจเสียเมื่อข้าออกมาจากครรภ์แล้วก็สิ้นไป
12 ทำไมหัวเข่าจึงรับข้าไว้หรือทำไมหัวนมมีให้ข้าดูด
13 ถ้าหาไม่แล้ว ข้าจะนอนเงียบสงบอยู่ข้าจะหลับ แล้วข้าจะได้หยุดพักอยู่
14 กับบรรดาพระราชาและที่ปรึกษาของแผ่นดินโลกผู้ได้สร้างที่ปรักหักพังขึ้นใหม่สำหรับตัวเอง
15 หรือกับเจ้านายผู้มีทองคำผู้บรรจุเงินไว้เต็มบ้าน
16 หรือทำไมข้าไม่เป็นอย่างลูกที่แท้ง ซึ่งซ่อนไว้อย่างทารกซึ่งไม่เคยเห็นแสงสว่าง
17 ที่นั่นคนชั่วร้ายหยุดดิ้นรนและที่นั่นผู้ที่เหนื่อยอ่อนได้หยุดพัก