17 กลางคืนกระดูกข้าผุไปและความเจ็บปวดที่แทะข้านั้นไม่หยุดพักเลย
18 เครื่องแต่งกายของข้าเสียรูปไปด้วยความรุนแรงมันมัดข้าอย่างผ้าคอเสื้อรัดข้า
19 พระเจ้าทรงเหวี่ยงข้าลงในปลักและข้าก็กลายเป็นเหมือนผงคลีและขี้เถ้า
20 ข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์ และพระองค์หาทรงตอบข้าพระองค์ไม่ข้าพระองค์ยืนขึ้น และพระองค์หาทรงมองไม่
21 พระองค์กลับทรงดุร้ายต่อข้าพระองค์พระองค์ทรงข่มเหงข้าพระองค์ด้วยพระหัตถ์ทรงฤทธิ์ของพระองค์
22 พระองค์ทรงชูข้าพระองค์ขึ้นเหนือลมและทรงให้ข้าพระองค์ขี่ลมและทรงให้ข้าพระองค์ละลายไปในพายุ
23 ข้าพระองค์ทราบแล้วว่าพระองค์จะทรง ให้ข้าพระองค์ตายเสียและให้ไปสู่ที่กำหนดของคนเป็นทั้งปวง