14 ความครั่นคร้ามมาเหนือข้าและตัวสั่นซึ่งกระทำให้กระดูกทั้งสิ้นของข้าสั่นสะเทือน
15 มีลมพัดผ่านหน้าของข้าขนที่เนื้อของข้าลุกชัน
16 สิ่งนั้นนิ่งอยู่แต่ข้าพิเคราะห์รูปร่างของสิ่งนั้นไม่ได้มีสัณฐานอย่างหนึ่งข้างหน้าตาของข้าเงียบอยู่ แล้วข้าได้ยินเสียงหนึ่งว่า
17 ‘คนเราจะชอบธรรมจำเพาะพระพักตร์พระเจ้าได้หรือมนุษย์จะบริสุทธิ์ต่อหน้าผู้สร้างเขาได้หรือ
18 ดูเถิด แม้ผู้รับใช้ของพระองค์ พระองค์ก็ไม่ทรงวางพระทัยและทูตสวรรค์ของพระองค์ พระองค์ทรงกล่าวโทษที่เขาโง่
19 ผู้ที่อาศัยในเรือนดินจะยิ่งกว่านั้นสักเท่าใดรากฐานของเขาอยู่ในผงคลีดินผู้ถูกขยี้เหมือนอย่างแมลงเม่า
20 เขาถูกทำลายระหว่างเวลาเช้าและเย็นเขาพินาศไปเป็นนิตย์โดยไม่มีผู้ใดสนใจ