11 นี่แน่ะ พระองค์ทรงผ่านไป และข้าหาเห็นพระองค์ไม่พระองค์ทรงเลยไป และข้าหาสังเกตเห็นไม่
12 ดูเถิด พระองค์ทรงฉวยไป ใครจะห้ามพระองค์ได้ใครจะทูลพระองค์ว่า ‘พระองค์ทรงกระทำอะไรนั่น’
13 “พระเจ้าจะไม่ทรงหันพระพิโรธของพระองค์กลับต่อพระองค์ เหล่าสมุนของความอหังการต้องกราบอยู่
14 แล้วข้าจะตอบพระองค์ได้อย่างไรจะเลือกถ้อยคำอะไรมาโต้ตอบพระองค์
15 แม้ว่าข้าไร้ผิด ข้าก็ตอบพระองค์ไม่ได้ข้าจะต้องขอพระกรุณาต่อโจทก์ของข้า
16 ถ้าข้าร้องทูลต่อพระองค์ และพระองค์ทรงตอบข้าข้าจะไม่เชื่อว่า พระองค์ทรงฟังเสียงของข้า
17 เพราะพระองค์ทรงขยี้ข้าด้วยพายุและทวีบาดแผลของข้าโดยไม่มีเหตุ