17 พยานที่ซื่อสัตย์พูดความจริงส่วนพยานเท็จพูดโกหก
18 คำพูดพล่อยๆ ทิ่มแทงเหมือนดาบแต่วาจาของคนเฉลียวฉลาดก็เยียวยารักษา
19 คำพูดที่สัตย์จริงไม่มีวันสูญสลายส่วนคำโกหกไม่ช้าก็ถูกจับได้
20 ใจที่กะการชั่วร้ายเต็มไปด้วยอุบายล่อลวงส่วนผู้ที่ส่งเสริมความสงบสุขมีแต่ความยินดี
21 ไม่มีภยันตรายตกแก่ผู้ชอบธรรมแต่คนชั่วจะทุกข์ร้อนแสนสาหัส
22 องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงชิงชังปากที่มุสาหลอกลวงแต่ทรงชื่นชมผู้ที่ซื่อสัตย์
23 คนฉลาดหลักแหลมไม่อวดรู้แต่ใจของคนโง่ป่าวร้องความโง่เขลาออกมา