1 คนไม่เอาเพื่อนทำตามอำเภอใจต่อต้านหลักปฏิบัติที่ดีทุกอย่าง
2 คนโง่ไม่ชอบฟังคำชี้แนะแต่ชอบคุยฟุ้งเรื่องของตน
3 การดูหมิ่นมากับความชั่วและความอัปยศมากับความอับอาย
4 ถ้อยคำของคนเราเป็นเหมือนน้ำลึกน้ำพุแห่งปัญญาเป็นสายน้ำเชี่ยวกราก
5 การเข้าข้างคนชั่วเป็นเรื่องไม่ดีและการไม่ให้ความยุติธรรมแก่ผู้บริสุทธิ์ก็ไม่ดีเช่นกัน
6 ริมฝีปากของคนโง่ก่อให้เกิดการวิวาทปากของเขาเชิญชวนการโบยตี
7 ปากของคนโง่ทำให้ตนเองพินาศริมฝีปากของเขาเป็นกับดักชีวิตของตน
8 ถ้อยคำซุบซิบนินทาเหมือนอาหารโอชะเข้าไปยังส่วนลึกที่สุดของคนเรา
9 คนอู้งานเป็นพี่น้องกับความพินาศ
10 พระนามพระยาห์เวห์เป็นป้อมปราการมั่นคงคนชอบธรรมวิ่งไปหลบอย่างปลอดภัย
11 ทรัพย์สมบัติของคนรวยเป็นเมืองป้อมปราการของเขาเขาคิดว่ามันเป็นกำแพงสูงที่ไม่มีใครข้ามได้
12 ใจของคนย่อมหยิ่งผยองก่อนที่เขาจะล้มลงแต่ความถ่อมใจนำหน้าเกียรติยศ
13 คนที่ตอบก่อนฟังก็โง่เขลาและขายหน้า
14 กำลังใจทำให้ยืนหยัดได้แม้ในยามเจ็บป่วยแต่เมื่อใจแหลกสลายใครจะทนได้
15 ใจของคนฉลาดขวนขวายหาความรู้และหูของปราชญ์เสาะหามัน
16 ของกำนัลเปิดช่องทางแก่ผู้ให้มันนำเขามาอยู่ต่อหน้าคนใหญ่คนโต
17 ผู้ที่ให้การก่อนดูเหมือนเป็นฝ่ายถูกจนกระทั่งอีกฝ่ายเข้ามาสอบทานเขา
18 การจับฉลากยุติข้อโต้แย้งและแยกคู่พิพาทออกจากกัน
19 การไกล่เกลี่ยพี่น้องที่บาดหมางกันยากยิ่งกว่าการยึดเมืองป้อมปราการความขัดแย้งของพวกเขาจะขวางกั้นเจ้าเหมือนดาลที่ปิดประตูป้อมไว้
20 คนเราอิ่มท้องด้วยผลจากปากคนเราอิ่มด้วยผลิตผลจากริมฝีปาก
21 ลิ้นมีอำนาจชี้เป็นชี้ตายคนที่รักการพูดจะได้กินผลของมัน
22 ผู้ที่พบภรรยาก็พบของดีและได้รับความโปรดปรานจากองค์พระผู้เป็นเจ้า
23 คนยากจนวอนขอความเมตตาแต่คนมั่งมีตอบอย่างหยาบคาย