1 ลูกที่ฉลาดรับฟังคำสั่งสอนของพ่อแม่แต่คนชอบเยาะเย้ยไม่ฟังคำเตือนสติ
2 คนเราอิ่มเอมกับผลดีจากวาจาของตนแต่คนอสัตย์กระหายหาความโหดร้าย
3 ผู้ที่ระวังปากก็สงวนชีวิตของตนแต่ผู้ที่พูดพล่อยๆ จะถึงแก่หายนะ
4 คนขี้เกียจกระหายหาแต่ไม่ได้ส่วนชีวิตของคนขยันมีแต่สมปรารถนา
5 คนชอบธรรมเกลียดคำโกหกแต่คนชั่วทำให้ตัวเองฉาวโฉ่และอับอายขายหน้า
6 ความชอบธรรมปกป้องทางของคนไร้ที่ติแต่ความชั่วร้ายพลิกคว่ำทางของคนบาป
7 บางคนวางท่าร่ำรวยแต่ไม่มีอะไรแต่บางคนทำทีว่ายากจนแต่กลับมีทรัพย์สมบัติมากมาย
8 ทรัพย์สมบัติอาจใช้เป็นค่าไถ่ชีวิตคนแต่คนจนไม่เคยถูกข่มขู่เรียกค่าไถ่
9 ความสว่างของคนชอบธรรมส่องแสงสดใสแต่ประทีปของคนชั่วจะถูกดับไป
10 ความหยิ่งยโสมีแต่นำไปสู่การวิวาทแต่ปัญญาพบได้ในผู้ที่รับฟังคำแนะนำ
11 เงินทุจริตร่อยหรอลงเรื่อยๆแต่ผู้ที่เก็บออมทีละน้อยทำให้เงินเพิ่มพูนขึ้น
12 ความหวังที่ถูกประวิงไว้ทรมานจิตใจคนแต่ความสมปรารถนาเป็นต้นไม้แห่งชีวิต
13 ผู้ที่ลบหลู่คำสั่งสอนจะได้รับความหายนะแต่ผู้ที่ยำเกรงคำบัญชาก็ได้รับบำเหน็จ
14 คำสอนของปราชญ์เป็นน้ำพุแห่งชีวิตช่วยให้คนพ้นจากบ่วงความตาย
15 วิจารณญาณที่ดีจะนำไปสู่ความโปรดปรานแต่ทางของคนอสัตย์นำไปสู่ความพินาศ
16 คนฉลาดหลักแหลมทุกคนมีความรู้เป็นเกราะแต่คนโง่เขลาโอ้อวดความโง่ของตน
17 คนส่งข่าวที่ชั่วร้ายจะย่อยยับแต่ทูตที่เชื่อถือได้นำการเยียวยามา
18 ผู้ที่ไม่ใส่ใจคำสั่งสอนจะยากจนและอับอายแต่ผู้ที่รับฟังคำตักเตือนจะได้รับเกียรติ
19 ความสมปรารถนาเป็นที่ชื่นใจแก่วิญญาณส่วนคนโง่ชิงชังการหันจากความชั่วร้าย
20 คบกับคนฉลาดแล้วจะฉลาดข้องแวะกับคนโง่จะพบกับความเลวร้าย
21 เคราะห์ร้ายไล่ตามคนบาปแต่สิ่งดีเป็นรางวัลของคนชอบธรรม
22 คนดีทิ้งมรดกไว้ให้ลูกหลานแต่คนบาปสะสมทรัพย์สมบัติไว้ให้คนชอบธรรม
23 ที่นาที่ไม่ได้ไถหว่านยังให้พืชผลแก่คนยากจนแต่ความอยุติธรรมกวาดเอาไปหมด
24 ผู้ที่ไม่ยอมใช้ไม้เรียวก็เกลียดชังลูกของตนแต่ผู้ที่รักลูกก็ใส่ใจอบรมสั่งสอนเขา