6 Dhawuhe Pangeran Yehuwah marang Iblis: “Lah Ayub iku wus ana ing tanganira, nanging owelen uripe!”
7 Samundure Iblis saka ing ngarsane Sang Yehuwah, Ayub tumuli diebyuki ing memala barang wiwit ing tlapakane nganti tekan ing embun-embunane.
8 Ayub banjur njupuk wingka kagawe ngeroki awake, sarta nglosod ana ing pawuhan.
9 Ing kono ature bojone: “Punapa panjenengan taksih ngantepi ing katemenan? Sumangga kula aturi nyupaosi Gusti Allah, lajeng kula aturi seda kemawon!”
10 Ewadene wangsulane Ayub: “Calathumu iku kaya wong gemblung, sabarang peparinge Gusti Allah kang becik padha daktampani, kang ala apa ora kudu daktampani uga?” Sajrone iku kabeh Ayub ora nganti gawe dosa kalawan lambene.
11 Kacarita mitrane Ayub telu bareng krungu bab sakehe bilai kang tumama marang dheweke, banjur padha teka saka ing panggonane dhewe-dhewe, yaiku: Elifas wong Teman, Bildad wong Suah lan Zofar wong Naamah; iku wus padha sarujuk arep tilik Ayub prelu mratelakake bela-sungkawa lang nglipur.
12 Kocapa, nalika ndeleng saka ing kadohan, padha pangling marang Ayub, sarta seru anggone padha nangis; apamaneh padha nyuwek-nyuwek jubahe, tuwin nyawurake lebu mandhuwur, nglarabi sirahe.